غزلی در نتوانستن

شاملو و آیدا

....

از دست های گرم تو

کودکانِ ِ تواءمان ِ آغوش ِ خویش
سخن ها می توانم گفت
غم ِ نان اگر گذارد.

نغمه در نغمه درافکنده
ای مسیح ِ مادر، ای خورشید !
از مهربانی ی ِ بی دریغ ِ جان ات
که سراپرده در این باغ ِ خزان رسید
نقش ها می توانم زد
غم ِ نان اگر بگذارد .


چشمه ساری در دل و
آبشاری در کف
آفتابی در نگاه و
فرشته ئی در پیراهن
از انسانی که توئی
قصه ها می توانم کرد
غم ِ نان اگر گذارد .

... احمد شاملو