آه ! کی می رسد آن زمان ؟ ...

کی زمان آن فرا می رسد

که همهء روزم همان دمی باشد که در سراپردهء تو بیارامم بر بستری از عطر گل ها

تو غنوده باشی و من بانگ برآورم :

ای نازنینِ ماه سیما

ای ابروکمانِ نیک خو ! مهربان باش با من !

آه ! کی می رسد آن زمان ؟ ...