دل و دین و عقل و هوشم

دل و دین و عقل و هوشم همه را به باد دادی

ز کدام باده ساقی به من خراب دادی

دل عالمی زجا شد چو نقاب بر گشودی

دو جهان به هم بر آمد چو به زلف تاب دادی

همه کس نصیب دارد زنشاط و شادی اما

به من غریب و مسکین غم بی حساب دادی