خیام

چون حاصــل آدمــی در این شورستــــــــــــــان
جز خوردن غصــــه نیست تا کندن جــــــــــــان

خرمـــــــدل آنـــــکه زین جـــــــــهان زود برفت
و آسوده کســــــــی که خود نیامد به جهــــــــان