قصه ی بیماری دل

باور کَس نشود قصه ی بیماری دل

تا گرفتار نگردد به گرفتاری دل

من و دل زار چنانیم که شب ها نکنند

مردم از زاری من خواب و من از زاری دل

دل من روز نیاساید از این چشم پر آب

چشم من شب نکند خواب ز بیماری دل

دل گرانم ز غم دهر بیاور ساقی

قدحی چند ز می بهر سبکباری دل

بسکه از زلف تو دلهای پریشان جمعست

شانه را راه درو نیست ز بسیاری دل

چون نگهدارم ازآن رشک پری دل که رفیق

پیش او حد بشر نیست نگهداری دل